Is het geluk nog voor mij weg gelegd?

Ik vind er niets meer aan, zo alleen. In het begin beviel het me prima, maar dat kwam omdat ik een rotvent had en blij was dat hij ophoepelde. Maar dat is nu alweer een jaar geleden en ik vind het niets. Ik wil ’s morgens koffie voor iemand kunnen zetten, een ontbijtje maken en dan samen aan de tafel gaan zitten. Er samen op uitgaan en dan ’s avonds gezellig samen uitpuffen. En ja, ook al ben ik de zestig al gepasseerd, ook die verlangens gaan gewoon door. Als er nou nog ergens een man is, die zich net zo alleen voelt als ik en ook op zoek is, dan hoop ik dat je eens aan mij denkt.